آسیب شناسی مطبوعات محلی ساوجبلاغ و نظرآباد

 همان گونه که می دانید مطبوعات زنده و پویا از مهم ترین شاخصه های توسعه فرهنگی جوامع توسعه یافته به شمار می روند. هم اکنون دو نشریه محلی در شهرستان های ساوجبلاغ و نظرآباد منتشر می شوند:1- «هیوای هیو» نخستین فصلنامه روستایی ایران به مدیر مسوولی علی معدندار که اخیرا" گستره انتشار آن از دهستان هیو به شهرستان ساوجبلاغ تغییر یافته است. 2- «پیام سپیدار» نخستین هفته نامه محلی شهرستان نظرآباد به مدیر مسوولی مجید پیشگاهی که اخیرا" به سردبیری مهدی جعفری در دو شهرستان ساوجبلاغ و نظرآباد منتشر می شود. لطفا" درباره محتوا، شکل، محاسن، معایب و راهبردهای توانمندسازی این دو نشریه ابراز نظر فرمایید.

---------------------------------------------------------------------

مرگ نخستین نشریه محلی ساوجبلاغ بر اثر ماده 16

ساوجبلاغ به عنوان وسیع ترین شهرستان استان تهران از 25مهر 1372 با حمایت فرماندار وقت و پیگیری های مجدانه مهندس محسن دهقان آزاد صاحب نشریه «تصویر » شد. این نشریه با پروانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با روش اطلاع رسانی و تحلیلی در زمینه های اجتماعی ، فرهنگی، اقتصادی و ورزشی به صورت ماهانه در قالب 80 شماره غالبا" 16 صفحه ای انتشار یافت و در این مدت نقش مهم و ماندگاری در معرفی ویژگی های شهرستان در سطح استان و کشور و تقویت هویت و وحدت اقوام ساکن در آن داشت. اگرچه متأسفانه در سال های اخیر قسمت عمده ای از این حسن شهرت فرهنگی و تاریخی ساوجبلاغ را دوربین بی تدبیر و سر در گم نمایندگی واحد مرکزی خبر و برخی ویژه نامه های فصلی- تجاری نشریات سراسری با بزرگنمایی و پرداخت غیر اصولی به چند حادثه و جرم ، خدشه دار کرده اند اما تلاش های ستودنی تصویر ساوجبلاغ ( صرف نظر از کاستی های طبیعی و غیر طبیعی موجود در آن) تقویت هویت نسل جوان شهرستان و باز تعریف علمی آن را در پی داشت. هویتی پویا که بر مجموعه ای از تاریخ ، فرهنگ، مدنیت و مشاهیر نام آور تکیه کرده است.                                                                   

 نخستین نشریه ساوجبلاغ به جهت مشکلاتی همانند اشتغال اداری مدیر مسوول و مشکلات مالی و ... در سال 1382 از انتشار باز ایستاد و به رغم تلاش هایی که راه اندازی دوره جدید فعالیت انجام شد، این جریده جان تازه ای به خود نگرفت و در نهایت هیأت نظارت بر مطبوعات به استناد ماده 16 قانون مطبوعات ( عدم انتشار منظم نشریه بدون غذر موجه) در 7 اسفند 1385 پروانه نخستین نشریه محلی شهرستان را باطل کرد. این مرگ دردناک در فضای فرهنگی شهرستان هیچ بازتابی نیافت. هیچ مدیر و مسوولی اظهار تأسف نکرد و مرثیه و پیام تسلیتی برای این میت کاغذی نثار نکرد. همگی با کمال خونسردی از کنار موضوع گذشتند. غافل از این که این نشریه ، تصویر گویای ساوجبلاغ در دوران رکود و فترت بود و عده ای از جوانان علاقه مند با بذل اوقات جوانی خود و بدون چشمداشت مادی با تولید تعداد پر شماری مقاله و خبر در راستای خروج واژه  ساوجبلاغ از غربت خبری، تلاش شبانه روزی کردند ( تعداد کثیر عناوین مقالات فرهنگی تصویر که در «کتابشناسی ساوجبلاغ» آمده مؤید این مدعا است).

 یادش بخیر ، در آن دوران در فضای غبار آلود فعالیت های فرهنگی و در فشار خطوط قرمز خودساخته و تنگ نظرانه موجود در مدیریت فرهنگی و سیاسی شهرستان، روزنامه نگاری چه سخت و شکننده بود. انتقاد از مسوول جزء یک اداره معمولی نیز ممنوع بود و حتی وقایع عجیبی نیز رخ داد که در تاریخ مطبوعات ایران بی نظیر است همانند توقیف شش ماهه نشریه به دست یکی از مدیران ارشد شهرستان. اما همت بلند جوانان عضو هیأت تحریریه همه این تهدید ها را به فرصت های نابی برای توسعه فرهنگی شهرستان تبدیل   کرد . سخن آخر این که اگر این جریده با پیگیری و تلاش مسوولان بار دیگر احیاء شد، بسیار مبارک و منتغم است اما اگر اینگونه نشد لااقل قدری به فکر هفته نامه «پیام سپیدار» و فصلنامه «هیوای هیو» باشید تا مبادا چتر ماده 16 بر سر پر بلای آنان نیز گشوده شود.